اهميت و نقش مجاهدت حضرت زينب (س) و امام سجاد (ع)

برگزيده بيانات عاشورايي رهبر معظم انقلاب

نقش انسانها در حفظ ياد و خاطره ي شهدا

اساساً اهميت اربعين در آن است که در اين روز، با تدبير الهي خاندان پيامبر (صلي الله عليه و آله و سلم)، ياد نهضت حسيني براي هميشه جاودانه شد و اين کار پايه گذاري گرديد. اگر بازماندگان شهدا و صاحبان اصلي، در حوادث گوناگون - از قبيل شهادت حسين بن علي (عليه السلام) در عاشورا - به حفظ ياد و آثار شهادت کمر نبندند، نسلهاي بعد، از دستاورد شهادت استفاده ي زيادي نخواهند برد.
درست است که خداي متعال، شهدا را در همين دنيا هم زنده نگه مي دارد و شهيد به طور قهري در تاريخ و ياد مردم ماندگار است؛ اما ابزار طبيعي يي که خداي متعال براي اين کار - مثل همه ي کارها - قرار داده است، همين چيزي است که در اختيار و اراده ي ماست. ما هستيم که با تصميم درست و بجا، مي توانيم ياد شهدا و خاطره و فلسفه ي شهادت را احيا کنيم و زنده نگهداريم.
اگر زينب کبري (سلام الله عليها) و امام سجاد (صلوات الله عليه) در طول آن روزهاي اسارت - چه در همان عصر عاشورا در کربلا و چه در روزهاي بعد در راه شام و کوفه و خود شهر شام و بعد از آن در زيارت کربلا و بعد عزيمت به مدينه و سپس در طول سالهاي متمادي که اين بزرگواران زنده ماندند - مجاهدات و تبيين و افشاگري نکرده بودند و حقيقت فلسفه ي عاشورا و هدف حسين بن علي و ظلم دشمن را بيان نمي کردند، واقعه ي عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقي نمي ماند.

دليل اهميت حفظ حادثه ي عاشورا از نظر امام صادق (عليه السلام)

چرا امام صادق (عليه الصلاه و السلام) - طبق روايت - فرمودند که هر کس يک بيت شعر درباره ي حادثه ي عاشورا بگويد و کساني را با آن بيت شعر بگرياند، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد کرد؟ (1) چون تمام دستگاههاي تبليغاتي، براي منزوي کردن و در ظلمت نگهداشتن مسأله ي عاشورا و کلاً مسأله ي اهل بيت، تجهيز شده بودند تا نگذارند مردم بفهمند چه شد و قضيه چه بود. تبليغ، اين گونه است. آن روزها هم مثل امروز، قدرتهاي ظالم و ستمگر، حداکثر استفاده را از تبليغات دروغ و مغرضانه و شيطنت آميز مي کردند. در چنين فضايي، مگر ممکن بود قضيه ي عاشورا - که با اين عظمت در بياباني در گوشه يي از دنياي اسلام اتفاق افتاده - با اين تپش و نشاط باقي بماند؟ يقيناً بدون آن تلاشها، از بين مي رفت.
آنچه اين ياد را زنده کرد، تلاش بازماندگان حسين بن علي (عليه السلام) بود. به همان اندازه که مجاهدت حسين بن علي (عليه السلام) و يارانش به عنوان صاحبان پرچم، با موانع برخورد داشت و سخت بود، به همان اندازه نيز مجاهدت زينب (عليهاالسلام) و مجاهدت امام سجاد (عليه السلام) و بقيه ي بزرگواران، دشوار بود. البته صحنه آنها، صحنه ي نظامي نبود؛ بلکه تبليغي و فرهنگي بود. ما به اين نکته ها بايد توجه کنيم.

درس اربعين در صحنه ي تبليغي و فرهنگي

درسي که اربعين به ما مي دهد، اين است که بايد ياد حقيقت و خاطره ي شهادت را در مقابل طوفان تبليغات دشمن زنده نگهداشت...
دستگاه ظالم جبار يزيدي با تبليغات خود، حسين بن علي (عليه السلام) را محکوم مي ساخت و وانمود مي کرد که حسين بن علي (عليه السلام) کسي بود که بر ضد دستگاه عدل و حکومت اسلامي و براي دنيا قيام کرده است!! بعضي هم، اين تبليغات دروغ را باور مي کردند. بعد هم که حسين بن علي (عليه السلام)، آن وضع عجيب و با آن شکل فجيع، به وسيله ي دژخيمان در صحراي کربلا به شهادت رسيد، آن را يک غلبه و فتح وانمود مي کردند! اما تبليغات صحيح دستگاه امامت، تمام اين بافته ها را عوض کرد. حق، اين گونه است.
بيانات در ديدار اقشار مختلف مردم و اعضاء جمعيت هلال احمر و مسئولين
بنياد شهيد - 1368/6/29

پي‌نوشت‌:

1. بحارالانوار، ج 44، ص 282.

منبع مقاله :
مختارپور قهرودي، عليرضا؛ 72 سخن عاشورايي (از بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي)، تهران: انتشارات انقلاب اسلامي، چاپ دوم (1390)